Ho Chi Minh en Kuala Lumpur

Onze excuses dat we al zo lang niks van ons hebben laten horen. We hadden dit verhaal al veel eerder willen plaatsen maar het internet op de Gili Eilanden wilde niet echt meewerken en daarom moetsten we wachten totdat we weer terug op Bali waren. Dat zijn we inmiddels en hier is dus ook het verhaal over Ho Chi Minh en Kuala Lumpur.

Met een prima vlucht vannuit Nha Trang komen we aan op de luchthaven van Ho Chi Minh. Nadat we onze formaliteiten hebben doorlopen en onze tassen hebben gepakt, worden we bij de uitgang opgewacht door Sjoerd. Voor diegene die Sjoerd niet kennen; Sjoerd is een oud huisgenoot van mij (Marc) en heeft onlangs zijn studie bedrijfskunde afgerond. Hij heeft er na zijn studie voor gekozen om een internship te doen bij een investerings bedrijf in Ho Chi Minh. Daar woont hij nu ruim 3 maanden en de kans is groot dat hij daar nog voor minimaal 2 jaar kan blijven. Verder heeft hij in de Irish Pub in Rotterdam het record Yard atten (3.8 sec voor het drinken van een Yard van 1,5 pint = 0,75 ltr.) geen kleine jongen dus. Gelukkig weet hij welke taxi's er hier betrouwbaar zijn (Vinosun of Mailinh Group) en dat scheelt ons weer een hoop gestress! We nemen een hotel vlak bij de Thai van Lung street district 1, waar Sjoerd woont en na wat gebabbel van Sjoerd zijn kant zitten we voor een goede prijs in een prima hotel. Nog koud uit het vliegtuig en na onze tassen te hebben afgegooit gaan we met Sjoerd mee die net zijn rondje barhoppen met mede expect heeft afgerond. Barhoppen is hier trouwens een prima manier om binnen zeer korte tijd veel mensen te leren kennen.

We eten iets bij een barretje op De Thang, de backpackers straat, en ontmoeten hier direct een aantal vrienden van Sjoerd. Dit zijn overigens alleen westerse mensen die hier allemaal zijn om te werken voor een bepaalde periode.

Na een kleine versnapering stappen we binnen bij de GoTo, een club met lekker muziek en betaalbare drank. Na een gezellige avond doen we hier om 5:30 uur het licht uit en zijn we redelijk moe. Het ontbijt halen we de volgende dag dan ook niet helaas maar gelukkig weet Sjoerd een tentje waar je heerlijk kan ontbijten, L'usine genaamd. Als je niet bekend bent in Ho Chi Minh kan je dit nooit vinden maar het is een hele gezellige spot gerund door een Austalische dame. De plek doet Frans aan en verkoop ook kleding en sieraden. Prijzen zijn hier helaas wel gewoon westers maar de koffie en de broodjes zijn er erg goed!! (heel veel inspiratie opgedaan)

Na een prima ontbijt maken we een rondje door de stad en bezoeken een aantal marktjes waar je voor een appel en een ei spullen kan kopen. Van shirts tot i-phone artikelen en van horloges tot DVD's . Alles nep en zeer betaalbaar (de nieuwste DVD's voor 0,25 eurocent). Na een beetje rondgeslenterd te hebben weet Sjoerd nog een leuk uitstapje: Holland Village midden in Ho Chi Minh. Dit is wel echt het meest bizarre wat we tot nu hebben meegemaakt. Holland Village is een reizend circus dat in veel grote steden in de wereld zijn kamp opzet. Nu waren ze voor 10 dagen in Ho Chi Minh. Ze hebben de typische Nederlandse dingen nagebouwd die eigenijk helemaal geen echt beeld van Nederland laten zien, eerder alleen van toeristisch Volendam. Ze verkope bitterballen en frikadellen, haring en klompen. Je kan op de foto met koeien en zeeuwse meisjes van Dutch Lady (botermerk volgens mij van Frieslandfoods). Er staat een grote foto van het Nederlands elftal waar ze Gregory van der Wiel hebben afgeknipt zodat je zelf die plaats innemen. Het mooiste was natuurlijk dat ze een grote foto van ‘onze' Erasmusbrug hadden waar je mee op de foto kon. Ik heb nog geprobeerd uit te leggen dat dat mijn brug is aan de locals maar volgens mij ging het er niet helemaal in... Na dit alles te hebben aanschouwd komt Sjoerd met een zeer aangename verassing, omdat beste vriendje Tim wederom mijn verjaardag was vergeten heeft hij Sjoerd ingeseind om ons te trakteren op een etentje. Gelukkig weet Sjoerd wel raad met het uitzoeken van een goede spot en zo komen we terecht bij een Japanner. En wat voor een Japanner!! Je krijgt een plaats rond een tafel en in het midden komt een bak met hete kolen. Je besteld wat je erop wil hebben en je gooit het zelf op de BBQ. Ik laat Sjoerd kiezen en dat was maar goed ook. Tussen de vele verschillende hapjes zat ook oa Kobe Beef. Kobe Beef is biefstuk van een koe dat door de Japanners met de hand wordt gemasseerd om het vlees nog malser te krijgen!! Een ware delicatesse!! Tim nogmaals bedankt voor deze traktatie, jammer dat je er niet zelf van kon genieten, maar dat komt wel goed als we terug zijn!!Na super te hebben gegeten duiken we nog even een club in om Halloween te vieren, maar we maken het niet zo laat als de dag ervoor zodat we volgende morgen wel het ontbijt halen.

De volgende dag hebben we weer een druk schema met een bezoek aan het War Redemnent museum. Hier kun je zien hoe smerig de Vietnam oorlog was vanuit de ogen van de Vietnamezen gericht tegen de Amerikanen. Er staan vele vliegtuigen en andere wapens die de Amerikanen hebben gebruikt tijdens de oorlog. Er zijn vele foto's(gruwelijk en confronterend, verminkingen enz) en cijfers over de oorlog. Erg indrukwekkend en kan redelijk zwaar op de maag vallen als je niet tegen schokkende beelden kunt. Sjoerd moet voor de avond afscheid nemen omdat hij naar een bruiloft moet en wij besloten verder die dag een beetje door de stad te lopen. We komen langs het Emporio Armani Caffe en besluiten dat we daar wel een drankje moeten doen. Binnen ziet het er super mooi uit, het jammers is dat er veder niemand in de zaak zit. We drinken iets en worden daarna overladen met heerlijke hapjes. Ze vonden het blijkbaar erg leuk dat we er waren en wij op deze manier ook.

De volgede dag staat de must see van Ho Chi Minh op het programma. De Chu Chi Tunnels. Dit zijn de in totaal 250 km aan tunnels waar de Vietcong zich verborgen hield voor de Amerikanen. Hier krijg je een goed beeld van de leefomstandigheden van de Vietcong in die tijd. Ze demonstreren er ook alle boobytraps die ze gebruikte. Uiteindelijk mocht je zelf een poging wagen om je door een tunnel heen te wurmen. Ik was de enige van de groep die volledig 140 meter heeft gehaald, het was dan ook geen pretje, en dan te bedenken dat de tunnels voor de toeristen al 30% breder zijn gemaakt. Je komt kortademend en zwaar bezweet weerboven. Aan het einde werd ook een attractie aangeboden die ik niet kon laten schieten. Het schieten met een echte AK 47! Dit was zeker een ervaring en elke kogel waard. Je kon ook kiezen voor een M16 een C30 volautomatisch geweer en een rifle maar de AK 47 was het wapen van de oorlog aan de vietnameze kant.

De laatste dag van ons bezoek aan de stad komen we Thijs tegen, ook een oud huisgenoot en vriend van zowel Sjoerd als van Annette en mij. Hij reist van zuid naar noord en begint in Ho Chi Minh. Erg leuk om op deze manier elkaar tegen te komen en ook komt Thijs op tijd de wacht wisselen met ons omdat wij de volgende dag vetrekken naar Kuala Lumpur en hij nu in gezelschap zal zijn van Sjoerd.

Omdat Annette zich al een aantal dagen niet zo lekker voelt en omdat we geen zin hebben om weer lang in een bus te moeten zitten om de 2 sight-seeings van Cambodja (Ankhor Wat en the Killing Fields) te zien besluiten we na veel wikken wegen dit land over te slaan en door te reizen naar Kuala Lumpur, of zoals de Engelse het zeggen KL.

Bij aankomst op het vliegveld van KL begint de eeuwige vraag hoe van het vliegveld af te komen. Nadat we rustig een plan hebben gemaakt worden we aangesproken door een local die oprecht wil weten wat onze plannen zijn. Hij zegt dat je het beste geen taxi kan nemen omdat, hoe vreemd, hier niet te vertrouwen zijn. Hij geeft aan dat we het beste de shuttle bus kunnen nemen en vanaf het stop punt met de monorail naar ons hotel kunnen gaan. We besluiten zijn raad op te volgen en nemen de bus. In de bus worden we aangesproken door een groepje locals die, na een kort praatje een heel reisschema op papier zetten. Zij geven aan dat we de monorail nu beter kunnen mijden omdat het spits is en die dan helemaal vol zit. Niet heel handig met 2 enorme backpacks en het feit dat je westers bent. Een van hen begeleidt ons naar de trein en geeft aan dat we na 1 halte een taxi moeten nemen. Dit doen we en dit bleek een gouden greep. Voor de deur afgezet en geen cent teveel betaald.

We slapen 3 nachten in het Park Royal hotel in het centrum van KL met uitzicht op de KL Tower. Ook zitten we midden tussen alle mega shoppingmalls die er in KL te vinden zijn. Deze zijn echt heeeeel groot met meer Prada en Gucci winkels per m2 km dan in heel Nederland. Mijn echte reden van het bezoekan van KL was het zien van de Petronas Towers. Dit zijn 2 enorme torens met in het midden een skybrige. We wisten dat, wanneer je erop wilde er vroeg bij moest zijn omdat ze maar 1000 mensen per dag op de toren laten. Dit was overigens tot oktober dit jaar gratis maar kost nu geld. Helaas zijn we 2 keer te laat en komen dus niet boven op de torens. Dan maar naar boven op de KL Tower. Deze is kun je bereiken tot een hoogte van 250 meter en biedt een fantastisch uitzicht over de stad en zicht op de Petronas Towers.

Een bezoekje aan China town stond ook nog op het lijstje. Dit is een gebied vol met kraampjes waar ze alleen maar nep proberen te verkopen. Na alle markten die we al hadden gezien was dit niet zo bijzonder meer. Eerder heel druk en opdringerig, maargoed, deze kunnen we wel weer afstrepen van de lijst. De volgende dag willen we uitchecken bij ons hotel, alleen hebben ze een enorme bende van onze rekening gemaakt. Er klopt helemaal niks van. Er staan dingen op die we niet hebben gebruikt en de kamer prijs was niet volgens de afspraak. De man van het hotel zei dat hij niks kon veranderen en wij lieten zeer duidelijk merken dat wij niet gingen betalen totdat de rekening helemaal klopte. Naarmate de tijd verstreek en de rij achter ons langer en langer werd ging de man van het hotel over stag en paste alles aan. Wij betaalde netjes de rekening en zeiden gedag. Helaas kon er na dit incident geen lachje of gedagje meer vanaf. Jammer, een kleine smet op een fantastisch verblijf in het Park Royal hotel.

Na 4 dagen Kuala Lumpur is het tijd om door te vliegen naar Bali. Hier lassen we een kleine vakantie in binnen onze reis omdat reizen op zijn zachts gezegd pure topsport is. We zullen als eerst stoppen in Ubud een uurtje rijden van luchthaven Denpasar. Annette zal hier de waren kunst van het yoga ontdekken en ik zal o.ade specialiteit (een varken van het spit) proeven.

Meer hierover in het volgende reisverslag. Aangezien de Blog een klein beetje achterloopt op onze reis zelf kan ikzeggen dat we inmiddelsop Gili Trawangan zijn geweest. Een heerlijk tropisch eiland waar we de hele dag lekker helemaal niks doen. En we zijn nu alweer terugop het 'vaste land' Bali in de plaats Amed.

Veel leesplezien!!

Marc en Annette