De Gili eilanden en terug op Bali 2

Na een middag lekker te hebben rond geshopt in Ubud heb ik een super mooie deal kunnen maken en zitten we voor een dubbeltje op de eerste Fast-boot naar Gili Trawangan (het hoofdeiland van de Gili eilanden groep, de andere 2 eilanden zijn Gili Meno en Gili Air) is nog steeds niet groter dan het Noordereiland in Rotterdam maar oke. We moeten om strikt 12 uur klaarstaan zodat onze taxichauffeur ons op tijd naar Panangbay kan brengen. Dit is ongeveer een uurtje rijden en vanaf hier vertrekt de fast-boot naar Gili Trawangan.

Maar goed, Bali zou Bali niet zijn als alles lekker in een keer gesmeerd zou verlopen en zo zitten we nog eens 2 uur in de bloedhitte te wachten totdat de boot eindenlijk vetrekt. Gelukkig werden ons nog wel tijdens het wachten dingen aangeboden om te kopen waar ik niks maar dan ook echt niks mee kon (o.a een traditionale pijl en boog die ik met geen mogelijkheid het land uit krijg en ook nog eens niet echt lekker in mijn backpack past). Als eindelijk de boot toch vertrekt doet hij de naam fast-boot in ieder geval wel eer aan, dat mag ook wel met meer dan 800 pk buiten boord.

Na een kleine 2 uur varen komen we aan in de ‘haven' van Gili Trawangan. We schrikken ons kapot!! Wat we aantreffen lijkt voor geen meter op een mooi tropisch eiland en de bounty's zijn al helemaal nergens te bekennen. Het is er eerder grauw en ongezellig. Geen mooie hutjes op het strand zoals we dat zo graag hadden gezien maar vieze straaten en duffe terassen. Ik hoor van een Engelsman die bij ons op de boot zat dat hij direct door reist naar Gili Meno met een andere boot. Ik wil dit eigenlijk direct regelen om zo geen minuut langer op Gili Trawangan te hoeven blijven. Annette wil het eiland graag een kans geven en zo besluiten we toch een rondje eiland te doen om dan eventueel de volgende dag te vetrekken.

Als je op Gili Trawangan reist met vervoer dan heb je de keuze uit of de fiets of met de paardenkar. Auto's etc. zijn op het eiland niet toegestaan. We pakken de paardenkar en maken een rondje eiland. Zo stoppen we na een kleine 10 minuten aan de noordzijde van het eiland bij het Karma Kayak resort. Dit ziet er na vele terleurstellingen bij vorige bezichtigingen eindelijk prima uit en we vragen aan een medewerker of ze misschien plek hebben voor één nachtje. Tijdens ons gesprek met de medewerker worden we aangesproken door een vrouw (Grace) die toevalligerwijs Nederlands is en nog toevalliger een van de 2 eigenaren (Astrid) is van het resort. Het is gelijk gezellig en boeken daar de nacht. De volgende dag willen we ontbijten en in plaats van in het restaurant gedeelte mogen we dit ook in grote zitzak onder een parasol op het strand eten. Super relax!! Het personeel doet erg hard zijn best om Nederlands te spreken en dat is vaak erg grappig, maar ze deden het heel goed!

Het mooie aan dit resort was dat dit wat meer afgelegen ligt dan waar je met de boot aankomt. Hier heb je wel de rust die we zochten. Het is direct gelegen aan een koraalrif dat ook bij de duikers een geliefde plek is, en als je even een stel Crocs aantrekt (eerste deel moet je lopen en de koraalrotsen zijn nogal scherp) en een snorkel huurt kun je er fantastisch snorkelen. We besluiten dan ook om nog een dag bij te boeken.

De volgenden dag arriveren Olga en Martine (Tini voor intimi) Olga heeft voor een jaar haar baan opgezegt om als manager in de Karma Kayak te gaan werken. Tini was een goede vriendin van Olga en reisde voor de eerste week mee om haar weg te brengen. Dit bleek een semi bekende van Annette te zijn omdat ze een inkoper is bij de grote blauwe smurfen in Zaandam (Albert Heijn) ze kenden dan ook veel collega's van Annette (Floris, je krijgt in ieder geval nog de groeten van haar). Dit klikte meteen goed en dat maakte het alleen nog maar gezelliger. We besluiten nog een dag bij te boeken.

Later die week raken we in gesprek met een Engels stel LJ en Hamish die hier voor een aantal dagen verblijven (LJ bleek een succesvol auteur en Hamish een voormalig professional Wakeboarder met hele grote sponsor contracten maar hier kwamen we later pas achter).

Ze nodigen ons voor de volgende dag uit om met een prive bootje een snorkeltocht te doen. Zo kom je langs alle 3 de eilanden en ga je op de mooiste plaatsen te water. Hier hebben we o.a zeeschildpadden gezien die echt heel en indrukwekkend zijn!

Die dag besluiten we nog maar eens een paar dagen bij te boeken en zo begonnen we volgens Grace bij het interieur te horen. Op een van onze laatste dagen kom ik nog een oude bekende tegen van Unilever en ook Annette komt die avond een oud collega (Winet) tegen die eerst in Rotterdam zat en nu al een tijdje in Zwitserland zit voor Unilever (denk je eindelijk je werk achter je te hebben gelaten..) De Wereld is zeker op de Gili eilanden heel klein. We laten ons door alle gezelligheid zelfs nog een avond overhalen om naar het drukke gedeelte van het eiland te gaan voor een gezellige avond stappen met alle leuke mensen die we hebben ontmoet. Heel gezellig samen dansen met de kleine mannetjes van de Gili's.

Nadat we uiteindelijk 8 dagen zijn gebleven in plaats van de geplande 4 was het toch nog wel heel geslaagd op de Gili eilanden. Je moet alleen goed weten waar je moet zijn en waar zeker niet.

Nadat we weer een halve middag zijn wezen rondshoppen voor een fast-boot ticket terug naar Bali (wederom een werelddeal, en nu geen addertjes onder het strand) nemen we afscheid van ons huisje ver van huis de Karma Kayak. We besluiten overigens om niet terug te gaan naar het zuiden van Bali maar naar het veel minder toeristische Amed in het noorden. Op de boot raaken we in gesprek met Loes en Harm-Jan. Zij vonden de Gili eilanden helemaal niet leuk en wilde graag naar een rustigere plaats. Dus ook zij kozen voor Amed. De eerste avond boeken we een hotel dat er op het eerste gezicht heel erg mooi uitziet. We hebben een huisje met uitzicht over de zee en een mooi terras. Wat wel opviel was dat er verder helemaal niemand was (tis toch nog steeds laagseizoen, dachten we). S'nachts kwamen achter waarom er niemand was. Ik heb al veel gezien maar nog nooit zo veel muggen per m2 meter!!! Zelfs de klamboe bood geen weerstand tegen dit geweld. We besluiten de volgde dag direct te vetrekken en zelfs de manager leek het niet raar te vinden. Via een handige handel Balinees huren we voor het luttele bedrag van 5 dollar voor de hele dag een splinter nieuwe automatic motor scooter (ziet eruit als een scooter maar scheurt als een motor) daar heb je in Bali geen motorrijbewijs voor nodig en ook een verzekering kun je niet afsluiten, helmen kregen we nog wel voor dit bedrag. Dit scheurijzer gooi je voor een euro vol en daar kan je dan de hele dag op rijden.

Omdat we een nieuw veblijf moesten zoeken en omdat we de omgeving wilde verkennen kwam dit erg goed uit en het was nog leuk ook. Tijdens onze rit komen we langs een mooi resort , Life in Amed genaamd. Dit was prachtig, schoon en zonder muggen! We hebben een mooi huisje en zitten direct aan het zwembad. Nu we een motor hebben besluiten we eens langs te gaan bij Loes en Harm die een hotel verder op zitten. Tijdens een drankje nodigen ze ons uit om de volgde dag mee te gaan naar 'the Japanese Shipwreck' een Japans visserswrak die enige tijd geleden is gezonken en vlak voor de kust ligt een eindje verderop. Dit bleek voor ons de mooiste plek te zijn waar we ooit gesnorkeld hebben. Zoveel vissen en levend koraal hadden wij nog niet gezien. Aangezien we het plan hadden om ons bezoek aan Bali te eindigen in het zuiden dicht bij de luchthaven Denpasar moeten we weer verder. Het toeval wil dat ook Harm en Loes die kant op moeten omdat voor hen de vakantie er bijna op zit. We besluiten samen te reizen met de taxi die Harm al eerder had geregeld. Wat we niet wisten maar wat wel heel leuk was, was dat er gelijk een tour door het binnenland aan vast zat. Zo zijn we langs de rijstvelden geweest, hebben we een zilversmit bezocht, hebben we geluncht met panorama view over het landschap, hebben we een aantal vulkanen gezien en als klap op de vuurpijl heb ik de duurste koffie ter wereld op. Inderdaad de Luwak koffie. Koffie die eerst wordt gegeten door de Civet kat. En wanneer deze is uitgepoept worden de koffiebonen verzameld en gebrand op traditionele wijze. Ik moet zeggen het is inderdaad de beste koffie in de wereld, maar dat kan het je niet uitleggen dat moet je proeven.

Na deze lange maar leuke dag komen we aan in Sanur. Neem een ding van ons aan; ga nooit naar Sanur alleen als je het leven echt niet meer ziet zitten. Echt een troosteloze bedoeling zonder sfeer en oude gedateerde gebouwen waar je nog steeds 2 keer de hoofdprijs voor betaald. Nog een tegenvaller is dat we Annette haar creditcard kwijt blijken te zijn. Hier komen we achter als we dan toch maar in een bejaarde hotel inchecken. Dit is op dat moment balen en hoe vervelend het echt is komen we later tijdens de reis nog eens achter.

We regelen na het ontbijt een taxi die ons voor een prima bedrag naar Seminyak wil brengen. We nemen afscheid van Harm en Loes en steken over naar het surfersoord van Bali. Daar begint weer een nieuwe uitdaging, het zoeken van een hotel. Na bij veel hotelletjes te hebben gekeken en niks echt geschikt lijkt, ( veel te duur, vol of juist te crappy), wordt dit weer een lange dag. Na een café te hebben opgezocht met acces tot internet valt ons oog op een hotelkamer op de de site van Booking.com (gouden tip voor het vinden van prima hotelkamers voor een prima prijs vooral last minute) Een zeer luxe hotel voor een goede prijs alleen te boeken via die site. We besluiten dit te nemen en hebben hier nog een uitstekend verblijf voor 4 dagen.

Nu we een goed hotel hebben is het tijd om dat gene te doen waar het gebied bekend om staat, golf surfen!! We nemen de taxi naar het strand van Legian, plaatsje naast Kuta en Seminyak, en gaan op zoek naar een Surfschool. Daar is hier geen gebrek aan alleen moet je weer erg uitkijken met welke je neemt. We kiezen uiteindelijk voor een Quicksilver school waarvan een van de eigenaren een oud wereldkampioen surfen is. Ook is deze nog goed betaalbaar en zo heb ik de die dag mijn eerste surf les van 3,5 uur lang. Eerst doe je droog wat yoga oefeningen en leer je een aantal basic regels. Daarna ga je het water in om de theorie in de praktijk te brengen. En inderdaad, ik kon de eerste keer direct een golf ‘riden'!! Zelfs de leraar was onder de indruk van mijn snelle progressie in het voor mij nog nieuwe terrein!! Na een 3,5 uur is het klaar en ben ik helemaal kapot maar het was wel heel gaaf om te doen en (een beetje) te kunnen.

Met deze dag achter ons tellen we af naar onze vlucht naar Australie. We gaan nog 1 keer heel uitgebreidt uit eten en beseffen dat de volgende dag het hoofdstuk Azie is afgesloten. We kunnen terugkijken op 2 hele mooie maanden waarin we veel mooie avonturen hebben beleeft en veel leuke mensen hebben ontmoet. We hebben in korte tijd heel veel gezien en gedaan, en nu gaan we een hele andere wereld tegemoet met een andere manier van reizen: met de auto en de tent van noord naar zuid de east coast van Australie af. Dwz van Cairns naar Sydney, een rit van meer dan 4000 kilometer. Meer hierover in de volgende update.

Groet en tot de volgende update vanuit Australie.

Marc en Annette