Australie deel 2 (Still no worries, mate!)

Welkom terug om deel 2 van onze reis door Australie te lezen. Zoals jullie nog van het vorige verhaal weten hadden we geen andere keuze dan om in Childers te blijven. Een klein plaatsje net land inwaards Bunderberg. Even voor de duidelijheid Childers ligt in Queensland. Omdat er nogal veel enorme kangoeroes rondlopen op deze camping leek het Annette een beter idee om in de auto te slapen daarnaast is het een super slachte camping waar het zo ie zo beter is om niets aan te raken (lees oa de toilethokken) Als we eenmaal liggen begint het zachtjes te regenen. Het zachtjes regenen maakt later die nacht plaats voor regenen en de regen maakt op zijn beurt plaats voor hard plenzen (type douche zonder waterbesparende stand). We slapen die avond redelijk en hebben dan ook niet echt in de gaten wat er die nacht allemaal is gebeurd. Daar kwamen we die ochtend echter vrij snel achter. Annette tikt me aan en vraagt vol verbazing ‘dat is toch onze jerrycan die daar een eindje verderop wegdrijft?!' Dat klopte inderdaad. Die nacht had het zo hard geregend dat de plek waar wij stonden helemaal onder water was komen te staan. Ik kwam er al gauw achter hoe diep het was toen ik uit wilde stappen en bijna tot haverwege mijn onderbenen in het water stond. Helaas was het nog niet opgehouden met regenen . Het enige waar we op dat moment heel blij om zijn is dat we niet hadden besloten om die nacht in de tent te gaan slapen anders had ik niet willen weten hoe dat geeindigd zou zijn. We pakken alles zo snel mogelijk in en rijden weg. Gelukkig hebben we een sterke motor en genoeg PK's om de auto redelijk probleemloos uit de nieuw gevormde vijver te krijgen.

Hoe erg het echt is komen we achter als we terug rijden naar het centrum van Childers. De wegen lijken kleine rivieren te worden en in het centrum lijken zelfs de inwoners een beetje in paniek. Zij hebben het zo slecht eigenlijk nog nooit gezien. Dat beloofd niet veel goeds. We vragen of de wegen nog wel begaanbaar zijn omdat in wij eigenlijk wel door willen en niet in Childers willen blijven. De hoofdwegen blijken nog open alleen wisten ze niet voor hoe lang en de kleinere wegen moesten we proberen te vermijden omdat deze veel meer floodways hebben (kleine dalen in de weg zodat overtollig water weg kan stromen indien nodig) dan de hoofdwegen. We kunnen geen hand voor ogen zien in de auto en omdat er geen standje Australische regen op de ruitenwisser zit. We besluiten we Wouter en Lies te bellen om te vragen hoe het bij hun is. Zij bleken nog in Bunderberg te zitten en daar was het ook niet al te best. Het leek ons een goed plan om met elkaar af te spreken en om dan samen door te reizen. Als er dan iets gebeurd ben je in ieder geval niet alleen. Onderweg naar Bunderberg komen we langs ons eerste opstakel. Een weg is onder gelopen en we lijken niet meer verder te kunnen. Ik zie veel mensen keren en ik wacht het af. Na dat ik een aantal auto's heb gezien die wel overtsteken en die op mijn auto lijken, lijkt ook voor mij de kust veilig. Ik kijk het kunstje af van mijn voorganger en ga ervoor. Het is dieper dan ik dacht maar toch bereiken we zonder problemen de overkant. Hindernis 1 overleefd!! In Bunderberg ontmoeten we elkaar in de Maccie Die (Mc Donalds in het Nederlands) en we besluiten om toch maar zoveel mogelijk meters te maken en gewoon te gaan rijden. We kijken dan wel waar de auto strand (als hij strand).

Op de weg terug komen we wederom langs de overstroming en ook nu gaat de overgang zonder al te veel problemen. Dit komt mede omdat Wouter in zijn enorme camper voorop rijd en het spoor voor ons maakt!! Wouter heeft weer veel aan zijn voorganger, een man in een splinternieuwe Mercedes. Deze man is nogal zuinig op zijn auto dus zolang hij door de floods heen kan rijden kunnen wij dat ook!! Hoe verder we rijden hoe extremer de overstromingen. Je ziet links en rechts complete speeltuinen en veldjes die volledig onder zijn gelopen. En ook worden de wegen er niet beter op. De overstromingen op de weg worden langer en dieper en ook de stroming wordt steeds sterker. Wij gaan ervan uit dat indien de wegen nog niet zijn afgesloten het nog veilig genoeg is om er door heen te rijden. Er volgt een hele reeks overstromingen waar we doorheen rijden. Dan is er nog 1 weg die we moeten nemen naar Hervey Bay. We horen dat deze weg is afgesloten maar besloten het erop te wagen. Deze weg blijkt de beste weg te zijn die we die dag hebben gereden. Geen overstromingen zodat we veilig in Hervey Bay aankomen. Later hoorden we dat het echt heel gevaarlijk was om door floods als die wij hebben meegemaakt heen te rijden. De stroming kan makkelijk je auto pakken en meenemen. Ook hoorden we dat er zeker 4 mensen die dag om het leven waren gekomen door deze manier. Dan schrik je toch wel even.....

Als we in Hervey Bay aankomen besluiten we om op de camping waar we staan niet te tent op te zetten maar om voor een paar dagen een luxe villa te huren (a la Center Parcs dus niet echt een villa maar wel groot schoon en eigen douche) dit hebben we wel verdiend na al die stress van die dag.

De dag erna is het gelukkig al aardig opgeklaard en kunnen we een beetje sightseeing door het stadje doen. We eten wat met zijn vieren en bezoeken een strandje. Omdat het weer nu weer goed is besluiten Wouter Lies en ik om een dag trip naar Fraser Island te maken. Annette wil graag een dagje bijkomen en gaat niet mee. Fraser is een ‘must see' als je in Australie bent, tenminste dat wordt gezegd!! Er zijn vele opties om Fraser Island te bezoeken maar wij besluiten om een georganiseerde dag tour te maken. We worden de 's morgens vroeg opgehaald door de bus die ons op zijn beurt naar de ferry brengt. Die brengt ons in een klein half uurtje naar de overkant en daar begint de tour. Je gaat in een speciale bus die heel hoog op zijn wielen staat. We komen er als snel achter waarom dit is. Er is namelijk geen weg, alleen een zand pad. Hier knal je met de bus overheen alsof het niks is. Eerst ga je langs een oud scheepswrak die ooit voor de kust van Fraser is gezonken. Hier krijgen we de mogelijkheid om foto's te nemen en dan snel door naar Eli creek. Een stroompje dat heel helder water bevat en begint in de bergen en uitkomt in zee en dat doe hij al eeuwen. Daarna doen we een bushwalk en zien we enorme bomen die er al honderden jaren staan en die een omtrek hebben van 6 á 7 meter! En als klap op de vuurpijl gaan we naar Lake Mckenzie. En dat was echt het mooiste wat ik tot dan toe op reis aan natuur heb gezien. Het water is zo helder dat het wel glas lijkt en het zand is misschien nog wel witter dan het zand op de Whitsunday eilanden. Ook dit zand is van puur sicilium en je wordt er bijna sneeuwblind van als je erin kijkt(hier had ik die sneeuw pop gemaakt). Het water is zoet en dat komt omdat het alleen maar regenwater bevat. Door de PH waarde van het water leven er bijna geen dieren en planten en daarom is het zo schoon en helder. WAUW!! Na hier enige tijd te hebben rondgezwommen is het tijd om terug naar het vaste land te gaan. De ferry brengt ons terug en de volgende dag is het tijd om door te reizen naar het plaatsje Noosa.

Noosa is een klein plaatsje dat verdeeld is in Noosa Heads en Noosa Ville. In Noosa Heads is een mooi natuurpark die als het goed is koala's herbergt. Als we in het natuurpark een rondje maken zien we veel maar geen koala's . We vragen het nog maar eens aan de meneer van de i (van informatie) en die kon ons haarfijn uitleggen waar er een te spotten viel. Direct na de parkeerplaas aan de linkerkant in de eerste boom. En hij had gelijk. Echt heel spannend is het nou ook weer niet want het enige dat een koala doet de hele dag is slapen en stoned zijn van alle ecalyptus bladeren die hij heeft gegeten. Hier gebruikt hij zoveel energie voor dat hij maar weinig energie over heeft voor zijn hersenen. Daarom kijkt de koala altijd zo glazig en afwezig!! De koala's vinken we af van het lijstje en we gaan die dag nog door naar Surfers Paradise.

Hier kan ik eigenlijk vrij kort over zijn: Surfers Paradise is geen paradijs!! Ik weet niet wie deze naam heeft verzonnen en al helemaal niet waar het vandaan komt, maar een paradijs is het zeker niet!

Het is een stad dat aan de kust ligt en dat is het. Klaar uit!! Zo, kunnen we snel door met de volgende stop: Byron Bay.

Byron Bay is wel echt de moeite waard. Het is een levendige stad met veel jongeren. Het is een surfers stadje met vele restaurantjes en winkeltjes. Ook heeft Byron een vuurtoren (tje) en is zeker de moeite waard om even langs te gaan. Parkeer wel beneden anders kost het je 7 dollar en mag je maar een uur blijven staan. Hier vandaan heb je prachtig uitzicht over het strand en er is ook nog een walk vanaf de vuurtoren naar het rotsstrand benenden. Vanuit Byron Bay kun je vrij makkelijk naar Nimbin. We hebben van mensen gehoord dat Nimbin echt helemaal te gek is en dat willen we met eigen ogen nog wel even zien. Hier schijnt de hippie tijd te hebben stilgestaan en het stadje leeft dus nog in de jaren 70. Als wij hier aankomen voldoet het niet geheel aan de verwachtinge. We parkeren de auto en lopen wat rond. Als na 2 minuten iemand op afkomt en stiekem vraagt ‘you wanna buy weed?' antwoorden wij dat we uit Nederland komen en we slaan het aanbod af. Wel geeft dit de sfeer aan die hier heerst. Als je erop gaat letten is 80% van de mensen hier junk of ziet eruit als een. Annette denkt alleen maar aan de auto en is bang dat hij leeg is als we terug komen en zo blijven we hier niet zo lang hangen. Tip van ons, Sla lekker oven en blijf in Byron Bay hangen, hadden wij ook moeten doen. We reizen door naar Bellingen. Een wat ‘groter' plaatsje wat eindelijk wel aan de verwachtigen voldoet. Er zijn leuke winkels en je kan er prima eten. Ik koop een shirt en als je wil kan je er zelfs kleren van Scotch en Soda krijgen! (een Nederlands merk) Helaas hebben ze hier geen camping en als die er als was kon de vrouw van de i ons die in ieder geval niet wijzen. Op alle vragen die ze kreeg antwoorde ze resoluut; 'Well, I'm not sure, it could be, but i'm not sure!' en dat werkt dan in de i, hadden we helemaal niks aan. Dus we jumpte weer de auto in en reden terug naar het eerst de beste plaatsje dat we tegen kwamen op de weg terug, Sawtell! Stelde helemaal niks voor maar was geweldig!! Er was een camping en het had 2 straaten. De linkerstraat was voor het avondeten en daar zaten alle restaurants en de rechterstraat was voor het ontbijt en lunch en daar zaten alle koffiezaakjes etc. s'Avonds was links open en s'morgens rechts. Overzichtelijk en erg lekker! We dineren bij een italiaan die eigenlijk helemaal vol zit maar kan nog wel een plaatsje maken voor 2 verdwaalde zielen uit Nederland, (hoe komen jullie dan juist hier terecht??) en de volgende morgen ontbijten we aan de overkant die ook helemaal stampvol zit met eieren en toast, scone met aarbeien en volgens het bord aan de gevel met de beste espresso van heel Australie!!!! Das nog eens een goed start van de dag! Daarna gaan we weer verder!

Als we aan het eind van die dag stoppen onze tent aan het opzetten zijn horen we ineens van achter 2 bekende stemmen. Het zijn die van Dimi en Floor en zij staan hoe toevallig ook op deze camping! Er is ook nog groot nieuws want Dimi heeft Floor ergens op een strand ten huwelijk gevraagd en er gaat dus getrouwd worden. We spreken nogmaals af om in Sydney contact op te nemen en de volgende dag gaan we door naar de Hunter Valley. Het wijngebied van Australie waar o.a de Lindemans wijn vandaan komt. We slaan ons kamp op vlak aan het begin van dit wijn gebied. Het leuke aan een wijngebied is dat je overal kunt stoppen, kunt proeven en niet hoeft te kopen. Het nadeel voor mij is dat ik moet rijden en dat de politie hier nog strenger is dan in Nederland wat betreft alles en zeker wat betreft met alcohol achter het stuur.Voor Annette is het een groot feest en dat begint als vroeg als we een Champagne willen hebben voor oud en nieuw dat er ook al weer aan zit te komen. Er wordt wat geproefd en een beetje interresant gedaan en een beetje meer geproefd. We kopen uiteindlijk 4 flesjes en gaan door. We gaan o.a langs bij het huis Tyrrell's, een 5^de generatie wijnboer die nog niet is overgenomen door een multinational. Deze geeft voor 5 dollar een kleine rondleiding en verteld wat over zijn wijn. Erg leuk, en aan het einde zit er uiteraard een proeverij aan vast! We bezoeken ook nog een bierbrouwer Blue Tongue genaamd. Deze is lokaal en in sommige cafe's verkrijgbaar van de tap. Hier kun je voor 12 dollar een proeverij doen en dan krijg je 6 soorten bier in kleine glaasjes. Je kunt dan aangeven welke je het lekkerst vind daar krijg je dan een groot glas van. Eigenlijk vind ik de Lager het lekkerst maar omdat ik nog moet rijden zeg ik dat de light echt helemaal super is... We stoppen uiteraard ook nog even bij Lindemans en proeven daar het een en ander. Hier kopen we een flesje sprankel wijn die alleen aan de ‘Cellar door' verkrijgbaar is. En zo maken we een einde aan deze wijntocht. Wel hadden we nog graag een helicopter vlucht gedaan maar door alle drukte waren we dit gewoonweg vergeten te doen, jammer maar helaas. Als we besluiten nog wat te eten onderweg is het donker als we daar weg rijden terug naar de camping. Omdat het zicht nogal slecht is besluit ik mijn grote licht aan te doen en op dat moment springt er een enorme kangoeroe voor de auto. Ik ga vol in de ankers en vlak voor ik hem raak springt hij weg. Dat scheelde helemaal niks en ik ben erg blij dat ik hem niet geraakt heb, maar ik snap nu wel hoe het komt dat er zoveel dode kangoeroes langs de weg liggen. Ze duiken op uit het niets en ze blijven te lang staan als je aan komt rijden.

De volgede dag willen we al onze spullen pakken en komen we tot de ondekking dat als onze spullen die we in de gezamelijke koelkast hadden gezet op brutale wijze zijn gestolen! Dat betekend, weg wijn(gelukkig niet de net gekochte), bier en ontbijt!! Beetje jammer als backpacker van backpackers gaan stelen zeker als het wijn of bier is. Vraag er dan gewoon een en dan kan het ook nog gewoon gezellig worden!

Na Hunter Valley hebben we nog 1 stop voordat we in Syney aan zullen komen we stoppen in Umina Beach en hier slaan we voor de laatste keer onze kamp op. De camping ligt direct aan het strand en de wind is hier redelijk aanwezig. Als we terug komen van de strandwandeling komen we tot de ontdekking dat de tent het na bijna een maand trouwe dienst heeft begeven. Een stok is precies in het midden gebroken en daarna rechtstreeks door het tentdoek heen gegaan. Een gebroken stok en een flike scheur in de tent zijn het resultaat. Dat dit nou net de laatste avond moest gebeuren! Waarschijnlijk wordt dit weer betalen omdat dit waarschijnlijk onze schuld is. We hopen er maar het beste van en slapen onze laatste nacht in de auto. de volgende dag pakken we alles in gaan we aan de laatste tocht met de auto beginnen, deze keer is Sydney de eindbestemming van die dag. Hier moeten we na meer van 4000 kilometer (4255,7 om precies te zijn) trouwe dienst onze Grijze Walvis inleveren. (door jullie lezers inmiddels omgedoopt in de lijkenwagen) De rit naar en in Sydney is nog wel even stressvol omdat ze hier met een heel raar tolprincipe werken. Je rijd door de tunnel, je moet opschrijven welke dat was en dan moet je achteraf via internet en je creditcard een Toll-pass aanvragen en betalen. Heel omlachtig en niet toerist vriendelijk! Ook in Sydney zelf is het goed zoeken maar na een paar keer vragen komen we aan bij het Altamont, ons hotel midden in Darlinghurst, aan de Darlinghurst road. Hier zullen we we met kerst en nieuwjaar blijven om dan 4 januari weer door te vliegen naar Nieuw-Zeeland.

Gelukkig is het inleverpunt van de auto toevallig om de hoek van het hotel en daar rijden we dus zo naar toe. Wat we niet wisten was dat dit geen inleverpunt meer is maar een kantoor vanwaar ze nu alleen de bookingen doen. Foutje van Kilroy! Het leek me ook al een beetje vreemd om midden in het centrum tussen alle winkels een autoverhuur te hebben maar toch rij ik in pure wanhoop midden in het centrum van Sydney de stoep bij Travellers Autobarn op. Annette stapt uit en gaat het toch maar even vragen. Uitkomst: ja ,we zitten helemaal verkeerd, maar nee, het is deze keer geen probleem om hem op de stoep te laten staan omdat een van hun zelf zo nog die kant op moet. Zo komen we er mooi vanaf en ook de tent is geen probleem, schijnt niet zo'n dure te zijn en dat kan nou eenmaal gebeuren.

We nemen afscheid van onze trouwe 4 wieler en gaan richting het centrum van Syndey. Maar eens kijken wat deze stad ons te bieden heeft. Meer hierover in de volgden update dat alleen over sydney zal gaan. Niet zo langs verhaal als de laatste 2 zodat we schoon aan Nieuw-Zeeland kunnen beginnen waar we inmiddels onderweg zijn.

Groetjes en een kus,

Marc en Annette