Nieuw-Zeeland. Welcome to the land of the Kiwi's !!

Voordat we vertrekken naar Nieuw-Zeeland hebben we al erg veel gehoord over het land, het zou er prachtig moeten zijn, het zou zelfs een van de mooiste landen van de wereld zijn om doorheen te reizen! Dat is nogal wat en we hadden dan ook erg hoge verwachtingen van deze reis. En nu blijkt dat alle verhalen en ophemelingen aan het land WAAR zijn!!!! Wat een fantastische reis was dit. En waarschijnlijk het enige land waar we zeker nog een keer terug komen. Maar waarom dat dan zo is zullen we moeten beginnen bij het begin...

Nadat we afscheid hebben genomen van Australie en van het geweldige Altmont hotel reizen we vanaf Sydney verder naar Christchurch met Air New-Zealand. Deze vlucht was erg goed, omdat we op deze korte vlucht (3 uur) avond eten kregen met een all you can drink arrangement! Helaas was deze vlucht voor mij net te kort om het einde te zien van de film ‘The American' met in de hoofdrol George, alleen doordat ik het einde miste snapte hij wel, maar ik de cloo-nie helaas....

Als we aankomen in Christchurch nemen we een shuttle taxi naar ons verblijf voor 2 nachten. Ons verblijf voordat we de camper ophalen is het hostel genaamd The Jailhouse. Dit gebouw was tot een aantal jaren geleden een fuctionerende gevangenis en is na zijn tijd als gevangenis omgedoopt in een hostel. Je slaapt dus ook echt in een oude cel welke nu wel iets comfortabeler dan vroeger maar de ruimte is nog het zelfde..

De volgende dag gaan we Christchuch in om een ontbijtje te scoren. Wat opvalt is dat veel gebouwen en huizen nog in puin liggen van de aardbevingen. Zeker de meest recente aardbeving van 25 december hebben ervoor gezorgt dat de stad erg in de steigers staat en dat er veel wegen zijn afgesloten. Als wij ergens neerstrijken voor een ontbijt en net lekker aan het eten zijn begint opeens het hele terras te schudden. Het was misschien 2 a 3 seconden maar een naschok van de aardbeving was het zeker. Na de schok kijkt iedereen elkaar aan en daarna gaat iedereen door met wat hij aan het doen was. Ze zijn er hier blijkbaar erg aan gewend dat de aarde minimaal 1 keer per dag een naschok geeft.

Dan is het tijd om de camper op te halen. We nemen een taxi naar het terrein van Kiwi & Happy Campers . Nadat we de gebruikelijke formaliteiten hebben doorgenomen en getekend maken we kennis met onze vriend voor de komende maand. Een Hi-Top Toyota Hiace Camper! Bijna 2000 kilo schoon aan de haak en van alle gemakken voorzien. (oven, magnetron, 2 persoons bed en een prima werkende en redelijke grote koelkast). Het enige wat erg wennen was is het schakelen met links omdat we in Australie een automaat hadden en ik daar dus niet over na hoefde te denken. Maar omdat er in een camper in Nieuw-Zeeland nogal veel geschakelt moet worden leer je dit erg snel en gaat dit ook prima.

Dan gaat de reis ook echt beginnen. We besluiten om eerst een stukje naar het noorden te rijden om daar nog 2 plaatsen aan te doen voordat we het rondje via het zuiden maken. De eerste stop is Hanmer Springs. Een stadje die beroemd is om zijn heet-water bronnen en hier kun je tegen een aardige betaling gebruik van maken. Als we hier heen gaan valt het helaas een beetje tegen. Erg druk en toeristisch. De baden zijn wel warm maar het is niet echt bijzonder. Het enige echte goede aan deze stad was de Fish en Chips die je verderop in het dorpje kon kopen. Kostte drie keer niks en je kreeg heel veel een super lekkere friet en fish.

Na Hamner Springs gaan we op dag 2 naar Kaikoura. Een stadje aan de kust waar je het het hele jaar door Walvissen kan spotten. Omdat we relatief laat aankomen en omdat we geen zin hebben om de volgende dag de hele dag op een boot te zitten én omdat we dit in de Hunter Valley niet hebben gedaan besluiten we om die zelfde dag nog de helicopter te pakken en op walvissen jacht te gaan. Dit was echt Ge-Wel-Dig!!!!! De Helicopter alleen al was super maar om ook nog eens van boven af de walvissen te kunnen zien, en ook echt te kunnen zien hoe groot ze zijn was helemaal te gek. Op de weg terug hebben we ook nog dolfijen en zeeleeuwen gezien. Zeker een aanrader als je in de buurt van Kaikoura bent! Verder is het ook erg leuk om de zeeleeuwen kolonie te bezoeken die aan de kust van Kaikoura ligt. Hier kun je erg dicht bij komen en super mooie foto's maken.

Na Kaikoura zetten we koers naar Fairly voor dag 3. Nu gaan we weer langs Christchurch om door te rijden naar de plaats van bestemming. In Fairlie zelf is niet zo heel veel te beleven maar deze plaats ligt aan het begin van onze reis naar Mount Cook. Je merkt dat het landschap glooiender en mooier wordt. Omdat de reis van Kaikoura naar Fairlie best lang is besluiten we in Fairlie ons kamp op te zetten. (dit wil zeggen: camper op zijn plek, pils opentrekken en klaar) De volgende dag begint onze reis naar de beroemde Mount Cook. Door een tip die we hebben gekregen van iemand rijden we eerst naar een zalmkwekerij die aan een rivier ligt. Dit is de hoogst zalkwekerij ter wereld en het verhaal is dat zelfs de Japanse koning klant is bij deze kwekerij om zijn zalm-shashimi! Als we er toch zijn nemen we de proef op de som en kopen wat shashimi. Deze is inderdaad erg goed en zeker koning waardig! Als we iets verder rijden bereiken we ons 700 km punt. Dit wil zeggen dat de reis aardig opschiet en dat we lekker door rijden. Vanuit de zalmkwekerij rijden we via een prachtige weg, die je moet weten steeds veder door naar de voet van Mount Cook. Mount Cook is de hoogste berg van Nieuw-Zeeland en is met zijn hoogte van 3750meter een aardig jongen in het rijtje hoogste bergen. Als we onze weg vervolgen komen hebben we een super mooi uitzicht op de berg. Het is prachtig en het is zeker geen straf om hier in de auto te zitten en te rijden. Als we aankomen aan de voet van Mount Cook is dit helaas een beetje een deceptie. Het hotel dat vroeger zo mooi was is eneige tijd geleden afgebrand en hier hebben ze een modern en nieuw exemplaar voor in de plaats gezet. Een beetje jammer vinden wij en we besluiten hier dan ook niet lang te blijven. Er is maar 1 weg van en naar Mount Cook en deze is terug ook erg mooi om te rijden. Zo eindigen we dag 3 en rijden we door naar Omarama voor de nacht. Hier valt niet zo heel veel te beleven en zo rijden in het begin van dag 4 door naar Oamaru. Als we onderweg langs Lake Waitiki rijden bereiken we zonder probelemen het 1000km punt. Tussendoor stoppen we nog even bij The Elephant Rocks. Dit zijn enorme stenen die de vorm hebben van olifanten . Deze stenen en zijn omgeving zijn ook decor in de film The Chronicles of Narnia. Als we 2,5 uur later aankomen in Oamaru parkeren we de camper om het stadje te verkennen. Wat mij opvalt bij het uitstappen is dat het klepje van de stroomkabel open staat. Bij een nadere check komen ik erachter dat de gehele kabel inclusief stekker is verdwenen....

Eerst denken we aan crimininelen die onze stekker incusief kabel zou hebben gejat maar als we verder terugdenken ben ik (Marc) vergeten om hem te unpluggen in Omarama 2,5 uur geleden...

Aangezien we 1 maand met een tent hebben gereisd en we nooit stroom hebben is dit mij gewoon ontschoten. De pech is nu dat we een garage moeten zoeken die ons een nieuwe kabel met stekker kan geven en inbouwen. We gaan bij 3 verschillende bedrijven langs omdat de een ons steeds doorstuurt naar de ander. Heeft vooral te maken met het feit dat ze het of niet kunen en niet de licence hebben om het te doen. Aangezien een camper valt onder een huis met 240V in plaats van een auto. uiteindelijk kan het allemaal gemaakt worden en omdat ze het erg vervelend voor ons vinden doen ze het ook nog eens voor een erg goede prijs. Helaas kost dit ons wel een hele dag van de reis en moeten we die nacht in Oamaru blijven. Wat wel erg leuk is aan deze plaats is dat ze hier een pinguin kolonie hebben (yellow eyed) dit zijn de kleinste pinguins ter wereld en worden maximaal 30 cm groot. Iedere avond als het donker wordt komen ze aan land en gaan ze terug naar hun nest. Voor 20 dollar pp zit je hier bovenop. Erg grappig om te zien en dit hadden we zeker gemist als we geen pech hadden gehad die dag.

De volgende dag rijden we door naar Dunedin, een wat grotere plaats in Niew-Zeeland. Onderweg Stoppen we nog bij de Mornaki Boulders. Dit zijn grote stenen die rond zijn geslepen door de zee Dit is een van vele mooie natuurverschijnselen in Nieuw-Zeeland. Aangekomen in Dunedin blijkt deze stad niet zo heel bijzonder te zijn. Aangezien je hier maar 1 uur max kan parkeren op een plek hebben we net genoeg tijd om te lunchen en dus gaan we maar de camping zoeken voor de nacht.

Op dag 6 staat de rit door The Catlins forest park op het programma. We zijn nu al in zuideljke gedeelte van Nieuw-Zeekand aangekomen en het wordt alleen maar mooier. We besluiten de Scenic route te nemen en met deze route rij je door het natuurpark langs de kust. Zo kom je langs Curiobay waar ze een prachtig rotsstrand hebben en Annette bijna werd weggespoelt door een enorme golf die ineens op de rosten kletterde. Verder kom je langs een camping aan de Niagra waar grote zeeleeuwen vrij rondlopen en ik er bijna over een struikelde. We besuiten hier niet te slapen omdat het wel erg basic is en dus rijden we door naar Ivercargill. De volgende dag staat de rit naar Te Anau op het programma. Te Anau ligt aan het begin van de weg naar de Milford Sound, een fjorden gebied. Ook is hier een Glowworm cave die we bezoeken. Erg mooi om te zien als je met een klein bootje de grot in gaat en all lichten uit gaan. De grot is dan net een sterrenhemel met duizenden lichtgevende puntjes.

De dag erop boeken we een boottocht door de Milford Sound. Voordat je bij Milford bent moet je over een weg van ruim 60 kilometer en je moet rekenen dat je hier minimaal 2,5 uur over doet. Het voordeel van deze weg is dat het een grote sightseeing is. Je komt langs allerlei super mooie meren (o.a mirrorlake) en prachtige bergpassen. Omdat wij erg vroeg vertrekken hebben we hele weg voor ons zelf. Onze tip is ook: ga vroeg dan ben je ook de bussen met Aziaten voor, want deze worden echt letterlijk met busladingen aangesleept. Bij aankomst hebben we een 2,5 uur durende boottocht door het Fjorden gebied van Milford Sound. Dit is werkelijk prachtig. Daarna rijden we weer terug en besluiten we onderweg nog even een gletsjer te beklimmen. Toch nog een beetje sneeuw aangeraakt deze winter. Onderweg bereiken we ook ons 3000 kilometer punt. We slapen wederom in Te Anau en de volgden dag rijden we door naar Queenstown wat niet zo'n lange rit is en dus hebben we aardig wat tijd om in Queenstown door te brengen. We eten bij The Cow(erg leuk restaurantje) en slenteren wat rond. We slapen die nacht in Arrowtown net iets boven Queenstown. Dan rijden we door naar Wanaka wat direct aan een groot meer ligt. De natuur is weer super mooi en zeker geen straf om hier doorheen te rijden. Onze volgende trip is wat langer en deze zet koers naar Franz Josef met de bijbehorende Franz Josef Gletsjer. Voordat je deze bereikt heb je ook nog Fox Gletsjer maar hier beluiten we alleen even te stoppen. Dit heeft er ook mede mee te maken dat het onderweg is gaan regenen en niet zo'n beetje ook. We zoeken snel een plek voor de nacht en de volgde dag wilen we graag de Franz Josef Gletsjer van dichterbij bekijken. Helaas regent het nog steeds maar nu we er toch zijn wagen we ons aan een een 1,5 uur durende natte wandeling naar het einde/begin van de gletsjer. Deze is echt immens groot en er komt heel veel smeltwater vandaan. Na de foto's te hebben gemaakt en kletsnat te zijn geregend drogen we op in een koffie bar in het stadje. Daarna zetten we koers naar Greymouth en zijn we inmiddels bij dag 13 aangekomen. Onderweg naar Greymouth besluiten onze ruitenwissers er mee op te houden. En het regent echt heel hard. Geluk bij een ongeluk is dat er een garage 400 meter verder op zit en deze hebben gelukkig tijd om het te maken. 2 uur later en maar gelukkig weer werkende ruitwissers kunnen we verder. We slapen in Greymount en rijden de volgende dag door naar Motueka. Onderweg komen we langs de beroemde Pancake rocks. Een prachtig natuurverschijnsel waardoor het lijkt dat alle rotsen op een enorme stapel pannenkoeken lijkt. Vlak voor Westport ligt Cape Foulwind. Deze cape heeft een enorme zee-honden kolonie en er zijn pas gelden een hele berg geboren. Erg leuk en zeker de moeite waard om een een stukje voor om te rijden. Onderweg bereiken we bij Murchison het 3000 kiliometer punt en mogen we toch wel zeggen dat ondanks een paar kleine dingen de camper het prima houdt. We brengen de nacht door in Motueka en en de volgende dag gaan we via Nelson naar richting Picton. Dit is de plaats waar je de Ferry neemt naar Wellington op het noorder-eiland. Volgens de Lonley Planet is dit een bruisende stad maar wij merken daar eigenlijk niet zo veel van. Het enige dat nog een beetje levendig is is uiteraard de Irish Pub en daar drinken we dan ook een pint. Als we een kaartje voor de Ferry kopen komen we erachter dat een binnenlandse vucht goedkoper is dan 3 uur op de boot zitten. Feit is alleen wel dat je een camper vrij lastig kan inchecken ook niet als handbagage. Al lijkt het er soms wel op dat mensen naast hun gewone koffer ook nog een camper van een koffer als handbagage in het vliegtuig meenemen, maar dat is weer een ander verhaal!!! De Ferry tocht naar het noorder-eiland kan heel mooi zijn als het weer goed is, en dat was het bij ons niet. Het was heel slecht! En dat was op de boot nog beter te merken, en ik kon dat weer aan Annette merken. Die had het op zijn zachts gezegd niet naar haar zin en voor haar mocht het na 10 minuten al aan de overkant zijn. Het duurde helaas alleen 3 uur!!

Dan zijn we in Wellington op het noorder-eiland. We hebben besloten om de eerste nacht in Wellington in een hotel te slapen omdat er in Wellington geen campings zijn en we ook niet meer een lang stuk willen rijden. We boeken een hotel midden in de stad en dat is uiteraard weer heel lastig te vinden en zeker met een camper. Als blijkt dat ook de kaart niet klopt krijgt zelfs TomTom Annette het een beetje warm. Als we plots na een aantal rondjes te hebben gereden het logo van het hotel herkennen zijn we gered. We willen in eerste instantie 2 nachten blijven in Wellington maar het blijkt nou ook weer niet zo'n indrukwekkende stad te zijn en hebben aan 1 dag wel genoeg. We brengen een bezoek aan het Te Papa Tongarewa natuur museum. Dit is is heeel erg groot en zeker de moeite waard om te bezoeken als je in de buurt bent. Dan rijden we door naar Wanganui voor dag 17 alweer en daarna is ons volgende doel het Tongarriro National Park in de buurt van Lake Taupo (het grootste meer van Nieuw-Zealand.) In dit park ligt de beroemde Tongariro vulkaan die ook wel bekend is van de Lord of The Rings trilogie. Wij hebben die films niet gezien maar als je de films hebt gezien weet je waar het over gaat. Je kunt door dit gebied een hike (wandeling, maar dat klinkt niet zo stoer) doen van 19,4 kilometer dat bijna voor de helft berg op is. Deze tocht duurt zeker 7 uur en mag niet worden onderschat. We hebben gehoord dat dit echt een super mooie hike is om te doen maar alleen mogelijk is als het mooi weer is. Anders is het ten eerste erg gevaarlijk en ten tweede zie je niks. En uiteraard hebben we juist nu flinke regen. Omdat deze echt op ons lijstje staat om te doen besluiten we het weer af te wachten. Tijdens deze regen blijkt ook ons achterraam lek te zijn en zo moeten we zo snel mogelijk weer op zoek naar een garage die dit kan fixen. 3 dagen later klaart het op en zijn we klaar voor de tocht. Tussendoor nog even nieuwe hike schoenen gekocht, wat helaas net als het kopen van hardloopschoen en een backpack is, als het lekker zit is het lelijk!! Dan worden we om half 5 in de ochtend opgehaald en 1,5 uur later weer uit de bus gezet en gaat de tocht beginnen. Ik hoop dat de foto's een beetje kunnen laten zien hoe mooi het was want deze tocht was echt helemaal super en deze kun je eigelijk alleen maar beleven door het te doen en is niet vast te leggen op foto's. Zwaar is het zeker maar iedere kilometer meer dan waard. Vooral de verchillende kleuren in het landschap, de groene zwavelmeren, de zwarte en rode lava rotsen het blauwe kratermeer. En ondanks het feit dat ik mijn schoenen voor het eerst aan had helemaal geen last van blaren. Kijk, das pas kwaliteit!!!!

Dit gebied van Nieuw-Zealand staat vooral bekend om zijn vulkanische activiteit en dat is ook goed te merken. Zo kun je ook een bezoek brengen aan de Moon Craters. Hier loop je langs allerlei kraters die ruiken naar zwavel of dampen van het kokende water. En het lijkt inderdaad op een maanlandschap. Als we meer naar boven richting Rotorua rijden komen we langs de Geiser van Lady Knox. Ook dit is weer een gebied met veel aardse activiteit alleen hebben ze hier een geiser die elke dag om 10:15uur kokend water ongeveer 20 meter de lucht inspuit. Ze helpen de geiser wel een handje door er zeep in te doen maar volgens de man is het nog steeds een natuurlijk proces wat ze al 20 jaar zo doen....... (Tja)

Na al deze aardse activiteit gaan we nu door richting Auckland. Dat bekend een flink stuk rijden en zo bereiken we hier in de buurt van Cambridge (dit ligt vlak voor Hamilton) ons 4000 kilometer punt. Aangezien we niet meer zo heel veel tijd hebben willen we graag wat meters maken en hopen we tot ongeveer Matakohe te komen. Dit ligt al aardig noordelijk en zo kunnen we misschien nog net Cape Reinga aantikken (het noordelijkste puntje van Nieuw-Zealand). Waar we niet op gerekend hadden was enorme regen en een Bank Holiday weekend van de mensen in Auckland dat precies begint als wij er doorheen moeten. Aangezien de wegen in Auckland niet gemaakt zijn voor de combinatie van deze factoren staan we voor,in, en na Auckland in de file. Dit betekend ook dat we Matakohe niet meer gaan halen en we uiteindelijk stranden in Orewa Beach, net iest boven Auckland. Als we de volgende dag door willen staat ons nog een vervelende verrassing te wachten: het hele noorden is overstroomt en alle wegen zijn afgezet of gesloten. Wij kunnen dus geen kant op en zijn gedongen om in Orewa te blijven. Wij hebben last van een Deja-Vu en proberen de tijd te doden door in de buurt van Orewa rond te rijden. Als de volgden dag de meest wegen weer begaanbaar zijn en we eindelijk meer noordelijk kunnen rijden zien we hoe erg de overstromingen hier zijn geweest. Hele gebieden staan nog onder water en zelf huizen. Ook waar het water niet meer zo hoog staat kun je goed zien hoe hoog het was door de smerigheid die het water heeft achter gelaten. Dit was weer een incident die voor de mensen hier al heel lang niet is voorgekomen. We beginnen langzaam ook een beetje te denken dat het aan ons ligt.....

Wel maken we nog het rondje in het noorden alleen halen we het niet meer om helemaal naar Cape Reinga te gaan. We komen nog wel langs een park dat volstaat met de Kauri bomen. Dit zijn naar mijn idee de grootste en dikste bomen ter wereld, en zelfs de bomen op Frazer Island zijn er sate prikkers bij! Daarna begint dag 25 en keren we langzaam terug naar Auckland waar we de camper na in totaal 5072 kilometer trouwe dienst weer in moeten leveren. Gelukkig kunnen we dit vrij makkelijk vinden en na het inleveren van de camper (ons huis van de afgelopen maand) zijn we weer dakloos. We realiseren ons dat ook aan de reis door Nieuw-Zealand een einde is gekomen. Maar wat was het fantastisch!! Zeker op het zuidereiland hebben we een mooie tijd gehad en omdat we nu alles vrij snel moesten doen denken we eraan om zeker nog een keer terug te keren. Nu hebben we nog 1 land voor de boeg en dat is Fiji.

Het land van alle dagen zon en tropische eilanden. Ook hier kijken we naar uit omdat dit de laatse 8 dagen van deze reis zijn en dit gaan we op relaxmodus doorbrengen voordat in Nederland alles weer gaat beginnen. Hier zal ook ons laatste reisverslag vandaan komen.

Wederom weerveel leesplezier toegewenst en Bula vanuit Fiji

Marc en Annette